Klets van ons Eigen: Dom

Het komt nog wel eens voor dat ik mezelf erg dom voel. Meestal gebeurt dat als ik iets vergeet. Vaak moet ik me ook twee keer aan dezelfde steen stoten, voordat ik ervan leer. En mijn vriendinnen weten daar inmiddels ook alles van.

Zo had ik boodschappen besteld. Een week waarin ik bij het ene werk uit moest werken en bij het andere werk moest beginnen en er eigenlijk geen tijd was om de winkel in te gaan. Gelukkig had ik dat moment gepland op de dag dat mijn auto in de garage stond, omdat mijn raam niet meer vanzelf omhoog ging.

Gelukkig zijn er dan altijd hulplijnen – in dit geval vriendinnen met een auto – die voor een oplossing zorgen. Maar laatst was ik in de stad. Nadat ik mijn auto in de parkeergarage had gezet en naar de kroeg liep, waar ik een afspraak had (zakelijk, niks spannends), bedacht ik me dat ik eigenlijk wel heel erge dorst had. Ik liep me al te verlekkeren aan de gedachte aan een groot glas cola met ijsblokjes en een citroentje, tot ik ineens ook het gewicht van mijn tas aan mijn schouder voelde. Die leek wel heel erg licht.

En ja hoor, ik was mijn portemonnee vergeten. Deze keer konden vriendinnen me niet uit de brand helpen. De een stond langs het voetbalveld, de ander had een gesprek op school, en er was toevallig ook niet niemand in de stad. Ten einde raad heb ik een vrouw in de parkeergarage aangeklampt, die uiteindelijk bereid was de €3,50 voor te schieten.

Vroeger vergat ik nog wel eens te tanken en stond ik tot twee keer toe zonder benzine langs de snelweg. Tegenwoordig gaat het vaker om sleutels, een pinpas of een auto. Ook al ben ik nog maar 44 jaar, het wordt tijd voor een briefje op de deur met: niks vergeten?

Als ik dat niet vergeet te doen, tenminste.

Groetjes Sophie Fleur van de Ven